Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

carbonis N M

  • 1 carbo

    carbonis
    carbon, coal, charcoal.

    Latin-English dictionary of medieval > carbo

  • 2 collabor

    col-lābor, lāpsus sum, lābi (con u. labor), I) in sich zusammensinken, -brechen, einsinken, A) eig.: a) v. Lebl.: α) v. Gebäuden, Städten, Scheiterhaufen usw., collabi fastigium domus, Suet.: villa vetus sine culpa mea collapsa, ICt.: postquam collapsi cineres (rogi), Verg. – m. Ang. zugleich mit wem? durch cum u. Abl., cum peristylio domus tota collapsa est, Plin. ep.: area ista cum domo collapsa, Trai. in Plin. ep. – m. Ang. wodurch? durch Abl., collapsa quaedam ruinis sunt, Liv.: aedes sacrae vetustate collapsae, verfallene, Suet.: duodecim celebres Asiae urbes collapsae nocturno motu terrae, Tac.: hanc Abderam Olympiade primā et tricesimā senio collapsam, Sen. – mit Ang. wohin? durch in od. ad u. Akk., c. in od. ad cinerem, Val. Max. 5, 3, 2. Arnob. 3, 23. – β) v. Körperteilen, einsinken, einfallen, tempora collapsa, die Schläfe eingefallen (als Zeichen des bevorstehenden Todes), Cels. – m. Ang. wodurch? durch Abl., ossa morbo collapsa, Verg.: lurore et illuvie paene collapsa membra, Apul.: quia senectute urinae iter collapsum est, eingesunken, verengert ist, Cels. – b) von Pers.u. deren Gliedern (bes. bei Ohnmacht od. im Sterben), haec frustra fugiens collabitur, Ov.: subinde collapsus exstinguitur, Curt.: cecĭdit collapsus in artus, sank ohnmächtig in die Knie, Ov.: collapsa membra, Verg.: artus collapsi, Ov.: cervix collapsa, Verg. – mit Ang. wo? durch Praepp., c. inter manus alcis, Curt.: ante pedes alcis, Petr. – mit Ang. wohin? durch in u. Akk., c. in ora sororis, Val. Flacc. 7, 152: collapsus sum pronus in terram, Vulg. Dan. 8, 18: od. durch super u. Akk., equo super crus eius collapso, Liv. epit. 142. – m. Ang. womit? durch Abl., collapsa corpore toto est, Ov. met. 11, 460. – mit Ang. wodurch? durch Abl., c. ferro, Verg. Aen. 4, 664: saxo, Stat. Ach. 1. 195. – Partiz. subst., iniquum est collapsis manum non porrigere, Sen. contr. 1, 1, 14. – B) übtr.: eorum dignitatem domi collabi, Val. Max. 2, 2, 8: Carbonis ira in se ipsa collapsa est, Val. Max. 6, 2, 10: ne militum animi, si fractam ducis sui mentem viderint, et ipsi collabantur (den Mut sinken lassen), Sen. ad Polyb. 5 (24), 4. – II) hinsinken, nur übtr., in einen Zustand versinken, verfallen, ihm anheimfallen, m. Ang. wohin? durch in u. Akk., nisi si clanculum collapsus est hic in conruptelam suam, Plaut. truc. 670 sq.: si prior mulier in fata collapsa fuerit, das Zeitliche gesegnet hat, Cod. Iust. 5, 14, 9.

    lateinisch-deutsches > collabor

  • 3 pulvis

    pulvis, eris, m., selten f., der Staub, I) eig., A) im allg.: multus in calceis pulvis, Cic.: horrida, Prop.: amomi, Staub und Pulver, Ov.: carbonis, Kohlenstaub, Ov.: pulvis eruditus u. im Zshg. bl. pulvis, der grüne Glasstaub, in den die alten Mathematiker mit einem Stäbchen (radius) ihre mathematischen Figuren zeichneten, zB. numquam eruditum illum pulverem attigistis, ihr habt niemals Mathematik getrieben, Cic.: ex eadem urbe humilem homunculum a pulvere et radio excitabo, einen Mathematiker, Cic.: p. exiguus, eine Handvoll Erde (bei der Bestattung), Hor.: p. hibernus, poet. = trockener Winter, Verg. georg. 1, 101: omnia in pulverem minutissimum redigere, Veget.: omnem muralem lapidem in pulverem comminuere, Oros. – Plur. (vgl. Gell. 19, 8, 13), Novendiales pulveres, neuntägiger Staub (= frische Totenasche), Hor. epod. 17, 48: pulverum moles, Plin. 11, 83: cineris pulveres, Pallad. 3, 25, 14 (vgl. 11, 14, 15): gens ad pulveres Martios erudita, an alle Beschwerlichkeiten des Krieges gewöhnter V., Amm. 23, 6, 83. – Sprichw., v. vergeblicher Mühwaltung, leeres Stroh dreschen, sulcos in pulvere ducere, Iuven. 7, 48. – B) insbes., der Staub des Kampf-, Ringplatzes, pulvis Olympicus, Hor. carm. 1, 1, 3: quasi Olympici certaminis pulvis, Amm. 29, 1, 25: palaestra, Eurotas, sol, pulvis, Cic. poët. Tusc. 2, 36; dah. meton. = der Kampfplatz, Ringplatz, Übungsplatz, domitant in pulvere currus, Verg. Aen. 7, 163: referre laxum de pulvere follem, Mart. 12, 82, 5: u. bildl., das Feld, der Schauplatz einer Tätigkeit, doctrinam in solem atque pulverem produxit, ins Publikum, Cic.: so auch processerat in solem et pulverem, war öffentlich aufgetreten, Cic.: in suo pulvere, auf seinem Felde, in seiner Bahn, Ov. – cui sit condicio dulcis sine pulvere palmae, ohne den Staub des Kampfplatzes (griech. ἀκονιτί), ohne Anstrengung, mühelos, Hor. ep. 1, 1, 51; vgl. qui pancratio citra pulveris iactum, quod vocant ἀκονιτί, vicit, Plin. 35, 139: negotium sine ullo pulvere consummare, Amm. 19, 11, 7. – II) übtr., die Erde, Etrusca, Prop. 1, 22, 6: coctus, Backsteine, Stat. silv. 4, 3, 53: bes. die Töpfererde, der Ton, Mart. 14, 102, 1 u. 114, 1: pulvis Puteolanus, Puzzolanerde, Sen. nat. qu. 3, 20, 3; vgl. Vitr. 2, 6, 1 sqq.; 5, 12, 2. Plin. 35, 166; dass. Dicarcheae pulvis arenae, Sidon. carm. 2, 59. – / Das i in pulvis von Natur lang, nach Lachm. Lucr. p. 59. – pulvis als fem., Enn. ann. 282 u. 315; fr. scen. 382. Prop. 1, 22, 6; 2, 13, 35. Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1, 31. – Nbf. pulver, eris, m., Ps. Apul. herb. 35; neutr., Th. Prisc. 1, 30; 2, 32; vgl. Prisc. 6, 65. Pompeii comment. 177, 23 K.

    lateinisch-deutsches > pulvis

  • 4 carbo

    [st1]1 [-] carbo, ōnis, m.: - [abcl][b]a - charbon, braise éteinte. - [abcl]b - charbon (maladie).[/b]    - carbonem pro thesauro invenire, Phaedr. 5, 6, 6: trouver un charbon au lieu d'un trésor, être déçu dans son attente.    - implere elogiorum fores carbonibus, Plaut. Merc. 2.3.73: charbonner une porte de chansons injurieuses. [st1]2 [-] Carbo, ōnis, m.: Carbon (nom de famille).
    * * *
    [st1]1 [-] carbo, ōnis, m.: - [abcl][b]a - charbon, braise éteinte. - [abcl]b - charbon (maladie).[/b]    - carbonem pro thesauro invenire, Phaedr. 5, 6, 6: trouver un charbon au lieu d'un trésor, être déçu dans son attente.    - implere elogiorum fores carbonibus, Plaut. Merc. 2.3.73: charbonner une porte de chansons injurieuses. [st1]2 [-] Carbo, ōnis, m.: Carbon (nom de famille).
    * * *
        Carbo, carbonis, m. g. Terent. Charbon esteinct.
    \
        Carbo. Plin. Charbon allumé.
    \
        Candens carbo. Cic. Charbon embrasé, et vif.
    \
        Vis carbonum grauis. Lucret. Fumee de charbon entestant.
    \
        Carbone notare. Charbonner, Marquer de charbon. Idem etiam significat, quod damnare: cui contrarium est, Creta notare. Persius.

    Dictionarium latinogallicum > carbo

  • 5 collabor

    col-lābor, lāpsus sum, lābi (con u. labor), I) in sich zusammensinken, -brechen, einsinken, A) eig.: a) v. Lebl.: α) v. Gebäuden, Städten, Scheiterhaufen usw., collabi fastigium domus, Suet.: villa vetus sine culpa mea collapsa, ICt.: postquam collapsi cineres (rogi), Verg. – m. Ang. zugleich mit wem? durch cum u. Abl., cum peristylio domus tota collapsa est, Plin. ep.: area ista cum domo collapsa, Trai. in Plin. ep. – m. Ang. wodurch? durch Abl., collapsa quaedam ruinis sunt, Liv.: aedes sacrae vetustate collapsae, verfallene, Suet.: duodecim celebres Asiae urbes collapsae nocturno motu terrae, Tac.: hanc Abderam Olympiade primā et tricesimā senio collapsam, Sen. – mit Ang. wohin? durch in od. ad u. Akk., c. in od. ad cinerem, Val. Max. 5, 3, 2. Arnob. 3, 23. – β) v. Körperteilen, einsinken, einfallen, tempora collapsa, die Schläfe eingefallen (als Zeichen des bevorstehenden Todes), Cels. – m. Ang. wodurch? durch Abl., ossa morbo collapsa, Verg.: lurore et illuvie paene collapsa membra, Apul.: quia senectute urinae iter collapsum est, eingesunken, verengert ist, Cels. – b) von Pers.u. deren Gliedern (bes. bei Ohnmacht od. im Sterben), haec frustra fugiens collabitur, Ov.: subinde collapsus exstinguitur, Curt.: cecĭdit collapsus in artus, sank ohnmächtig in die Knie, Ov.: collapsa membra, Verg.: artus collapsi, Ov.: cervix collapsa,
    ————
    Verg. – mit Ang. wo? durch Praepp., c. inter manus alcis, Curt.: ante pedes alcis, Petr. – mit Ang. wohin? durch in u. Akk., c. in ora sororis, Val. Flacc. 7, 152: collapsus sum pronus in terram, Vulg. Dan. 8, 18: od. durch super u. Akk., equo super crus eius collapso, Liv. epit. 142. – m. Ang. womit? durch Abl., collapsa corpore toto est, Ov. met. 11, 460. – mit Ang. wodurch? durch Abl., c. ferro, Verg. Aen. 4, 664: saxo, Stat. Ach. 1. 195. – Partiz. subst., iniquum est collapsis manum non porrigere, Sen. contr. 1, 1, 14. – B) übtr.: eorum dignitatem domi collabi, Val. Max. 2, 2, 8: Carbonis ira in se ipsa collapsa est, Val. Max. 6, 2, 10: ne militum animi, si fractam ducis sui mentem viderint, et ipsi collabantur (den Mut sinken lassen), Sen. ad Polyb. 5 (24), 4. – II) hinsinken, nur übtr., in einen Zustand versinken, verfallen, ihm anheimfallen, m. Ang. wohin? durch in u. Akk., nisi si clanculum collapsus est hic in conruptelam suam, Plaut. truc. 670 sq.: si prior mulier in fata collapsa fuerit, das Zeitliche gesegnet hat, Cod. Iust. 5, 14, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > collabor

  • 6 pulvis

    pulvis, eris, m., selten f., der Staub, I) eig., A) im allg.: multus in calceis pulvis, Cic.: horrida, Prop.: amomi, Staub und Pulver, Ov.: carbonis, Kohlenstaub, Ov.: pulvis eruditus u. im Zshg. bl. pulvis, der grüne Glasstaub, in den die alten Mathematiker mit einem Stäbchen (radius) ihre mathematischen Figuren zeichneten, zB. numquam eruditum illum pulverem attigistis, ihr habt niemals Mathematik getrieben, Cic.: ex eadem urbe humilem homunculum a pulvere et radio excitabo, einen Mathematiker, Cic.: p. exiguus, eine Handvoll Erde (bei der Bestattung), Hor.: p. hibernus, poet. = trockener Winter, Verg. georg. 1, 101: omnia in pulverem minutissimum redigere, Veget.: omnem muralem lapidem in pulverem comminuere, Oros. – Plur. (vgl. Gell. 19, 8, 13), Novendiales pulveres, neuntägiger Staub (= frische Totenasche), Hor. epod. 17, 48: pulverum moles, Plin. 11, 83: cineris pulveres, Pallad. 3, 25, 14 (vgl. 11, 14, 15): gens ad pulveres Martios erudita, an alle Beschwerlichkeiten des Krieges gewöhnter V., Amm. 23, 6, 83. – Sprichw., v. vergeblicher Mühwaltung, leeres Stroh dreschen, sulcos in pulvere ducere, Iuven. 7, 48. – B) insbes., der Staub des Kampf-, Ringplatzes, pulvis Olympicus, Hor. carm. 1, 1, 3: quasi Olympici certaminis pulvis, Amm. 29, 1, 25: palaestra, Eurotas, sol, pulvis, Cic. poët. Tusc. 2, 36;
    ————
    dah. meton. = der Kampfplatz, Ringplatz, Übungsplatz, domitant in pulvere currus, Verg. Aen. 7, 163: referre laxum de pulvere follem, Mart. 12, 82, 5: u. bildl., das Feld, der Schauplatz einer Tätigkeit, doctrinam in solem atque pulverem produxit, ins Publikum, Cic.: so auch processerat in solem et pulverem, war öffentlich aufgetreten, Cic.: in suo pulvere, auf seinem Felde, in seiner Bahn, Ov. – cui sit condicio dulcis sine pulvere palmae, ohne den Staub des Kampfplatzes (griech. ἀκονιτί), ohne Anstrengung, mühelos, Hor. ep. 1, 1, 51; vgl. qui pancratio citra pulveris iactum, quod vocant ἀκονιτί, vicit, Plin. 35, 139: negotium sine ullo pulvere consummare, Amm. 19, 11, 7. – II) übtr., die Erde, Etrusca, Prop. 1, 22, 6: coctus, Backsteine, Stat. silv. 4, 3, 53: bes. die Töpfererde, der Ton, Mart. 14, 102, 1 u. 114, 1: pulvis Puteolanus, Puzzolanerde, Sen. nat. qu. 3, 20, 3; vgl. Vitr. 2, 6, 1 sqq.; 5, 12, 2. Plin. 35, 166; dass. Dicarcheae pulvis arenae, Sidon. carm. 2, 59. – Das i in pulvis von Natur lang, nach Lachm. Lucr. p. 59. – pulvis als fem., Enn. ann. 282 u. 315; fr. scen. 382. Prop. 1, 22, 6; 2, 13, 35. Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1, 31. – Nbf. pulver, eris, m., Ps. Apul. herb. 35; neutr., Th. Prisc. 1, 30; 2, 32; vgl. Prisc. 6, 65. Pompeii comment. 177, 23 K.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pulvis

  • 7 carbō

        carbō ōnis, m    [CAR-], a coal, charcoal: candeus: carbone adurere capillum, burning coals: In carbone tuo ponere, on your altar fire, Iu.: cretā an carbone notati? i. e. with white or black? H.: Proelia rubricā picta aut carbone, drawn with red chalk or coal, H.—Prov.: carbonem pro thesauro invenire, i. e. to be deceived in one's hope, Ph.
    * * *
    charcoal; glowing coal; pencil/marker; worthless thing; charred remains; coal

    Latin-English dictionary > carbō

  • 8 pulvis

        pulvis eris, m or (rarely) f    [1 PAL-], dust, powder: multus in calceis: pulveris vim magnam animadvortunt, S.: qui (ventus) nubes pulveris vehit, L.: nigro glomerari pulvere nubem, V.: pulverem Olympicum Conlegisse, H.: pulvere sparsi iuvenes, Ph.: caeco pulvere campus Miscetur, V.: pulverem excutere, O.: numquam eruditum illum pulverem attigistis, i. e. drew geometrical figures in sand: quas (formas) in pulvere descripserat, L.: amomi, powder, O.: carbonis, coal-dust, O.: Etrusca, earth, Pr.: Pulvis et umbra sumus, ashes, H.: hibernus, i. e. a dry winter, V.: duces Non indecoro pulvere sordidi, i. e. the dust of a successful campaign, H.—Prov.: sulcos in pulvere ducere, i. e. to labor to no purpose, Iu.— A scene of action, field, arena: doctrinam in solem atque in pulverem produxit, i. e. before the public: Inque suo noster pulvere currat equus, on his own field, O.: domitant in pulvere currūs, V.— Toil, effort, labor: condicio dulcis sine pulvere palmae, H.: patiens pulveris atque solis, H.
    * * *
    dust, powder; sand

    Latin-English dictionary > pulvis

  • 9 pulvis

    pulvis, ĕris (nom. pulver, App. Herb. 35; Theod. Prisc. 1, 30; 2, 32; cf. Prisc. p. 707 P.), m. ( fem., Enn. ap. Non. 217, 11 sq.; Prop. 1, 22, 6; 2, 13, 35 (3, 5, 19);

    and also,

    masc., id. 1, 17, 23; 1, 19, 6; 4 (5), 9, 31).
    I.
    Lit., dust, powder: jamque fere pulvis ad caelum vasta videtur, Enn. ap. Non. 217, 11 (Ann. v. 286 Vahl.): fulva, id. ap. Non. 217, 13 (Ann. v. 319 ib.):

    si multus erat in calceis pulvis,

    Cic. Inv. 1, 30, 47; Lucr. 3, 381:

    pulveris nebula,

    id. 5, 254:

    Romani pulveris vim magnam animadvortunt,

    Sall. J. 53, 1; Caes. B. C. 2, 26:

    qui (ventus) nubes pulveris vehit,

    Liv. 22, 43:

    prospectum oculorum nubes pulveris abstulerat,

    Curt. 4, 15, 32; 5, 13, 12; Sil. 2, 174:

    subitam nigro glomerari pulvere nubem Prospiciunt,

    Verg. A. 9, 33:

    pulvis collectus turbine,

    Hor. S. 1, 4, 31:

    pulverem Olympicum Collegisse,

    id. C. 1, 1, 3:

    crinis pulvere collines,

    id. ib. 1, 15, 20:

    pulvere sparsi juvenes,

    Phaedr. 4, 24, 22:

    tum caeco pulvere campus Miscetur,

    Verg. A. 12, 444:

    pulverem excutere,

    Ov. A. A. 1, 150:

    sedare,

    Phaedr. 2, 5, 18:

    movere,

    Quint. 5, 10, 81:

    excitare,

    Col. Arb. 12:

    glaebam in pulverem resolvere,

    id. 11, 2, 60: eruditus, the dust or sand in which mathematicians drew their figures, Cic. N. D. 2, 18, 48; cf. id. Tusc. 5, 23, 64:

    formas in pulvere describere,

    Liv. 25, 31; Pers. 1, 131:

    amomi,

    dust, powder, Ov. Tr. 3, 3, 69:

    carbonis,

    coal-dust, id. A. A. 3, 628. — Poet.:

    Etrusca,

    i. e. soil, Prop. 1, 22, 6; so of potters' earth, Mart. 14, 1021; 1141; of volcanic ashes:

    Puteolanus,

    pozzolana, Stat. S. 4, 3, 53; Sen. Q. N. 3, 20, 3; Plin. 35, 13, 47, § 166.—Of the dust or ashes of the dead:

    pulvis et umbra sumus,

    Hor. C. 4, 7, 16 al.; cf.:

    pulvis es et in pulverem reverteris,

    Vulg. Gen. 3, 19:

    hibernus,

    i. e. a dry winter, Verg. G. 1, 101.—Esp.: pulvis belli, war:

    formosus pulvere belli,

    Mart. 8, 65, 3:

    duces Non indecoro pulvere sordidi,

    Hor. C. 2, 1, 22:

    in pulverem Martium tractus,

    Amm. 16, 1, 5:

    exercitus pulvere coalitus Martio,

    id. 21, 12, 22.—In plur.:

    novendiales,

    Hor. Epod. 17, 48:

    cineris pulveres,

    Pall. 3, 25, 14 (cf. id. 11, 14, 15):

    pulverum mole degravante,

    Plin. 11, 24, 28, § 83; cf. Gell. 19, 8, 13:

    natio ad pulveres Martios erudita,

    Amm. 23, 6, 83.—Prov.: sulcos in pulvere ducere, to draw furrows in the sand, i. e. to give one's self useless trouble, Juv. 7, 48: pulverem ob oculos aspergere, to throw dust in one's eyes, i. e. to deceive, Gell. 5, 21, 4.—
    II.
    Transf.
    A.
    A place of contest, arena, lists: domitant in pulvere currus, Verg. A. 7, 163; Mart. 12, 83.—
    2.
    In gen., a scene of action, field (cf. arena):

    doctrinam ex umbraculis eruditorum in solem atque pulverem produxit,

    i. e. before the public, Cic. Leg. 3, 6, 14; cf. Hor. C. 1, 8, 4:

    educenda dictio est in agmen, in pulverem,

    Cic. de Or. 1, 34, 157:

    forensis pulvis,

    Quint. 10, 1, 33:

    inque suo noster pulvere currat equus,

    on his own field, within his own territory, Ov. F. 2, 360.—
    B.
    Toil, effort, labor ( poet.):

    cui sit condicio dulcis sine pulvere palmae,

    Hor. Ep. 1, 1, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > pulvis

  • 10 уголь животный

    carbo animalis, carbonis animal is

    Latin-Russian dictionary > уголь животный

См. также в других словарях:

  • Carbōnis leges — (röm. Rechtsant.), so v.w. Papiriae leges …   Pierer's Universal-Lexikon

  • CARBONIS primi et secundi descensio — die 14. 21. Febr. inter Festa Syrorum. Ulug Beg. in Epochis, c. 7 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Tabulettae Carbonis activati "KM" — ТАБЛЕТКИ УГЛЯ АКТИВИРОВАННОГО КМ ( Таbulettae Carbonis activati КМ ). Таблетки черного цвета без запаха и вкуса. Содержат угля активированного 0,2 г, глины белой 0,0455 г, натриевой соли карбоксиметилцеллюлозы 0,0045 г. По сравнению с таблетками… …   Словарь медицинских препаратов

  • Luca Carboni — Luca Carboni, 2009 Luca Carboni (* 12. Oktober 1962 in Bologna, Italien) ist ein italienischer Liedermacher. Auch 20 Jahre nach der Veröffentlichung seines ersten Albums im Jahre 1983 ist er immer noch aktiv und bekannt. Auffallend an seiner… …   Deutsch Wikipedia

  • ДЕКАРБОНИЗАЦИЯ — (лат., от de от, и carbo, carbonis уголь). Выделение углерода, освобождение от него. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ДЕКАРБОНИЗАЦИЯ лат., от de, и carbo, onis, уголь. Выделение углерода …   Словарь иностранных слов русского языка

  • карбон — (лат. carbo (carbonis) уголь) каменноугольная система (период) геол. пятая снизу система (период) палеозоя продолжительностью около 60 млн. лет; подразделяется на 2 отдела (эпохи): нижний и верхний. Новый словарь иностранных слов. by EdwART, ,… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Coal tar — is a brown or black liquid of extremely high viscosity, which smells of naphthalene and aromatic hydrocarbons. Coal tar is among the by products when coal is carbonized to make coke or gasified to make coal gas. Coal tars are complex and variable …   Wikipedia

  • Mecsek — Some mountains viewed from Máré Castle, near Magyaregregy. Location Baranya and Tolna counties, Hungary Territory 500 km² …   Wikipedia

  • карбо... — карбо... , карбон... ( лат. carbo (carbo nis) уголь ) первая составная часть сложных слов, обозначающая: относящийся к соединениям углерода, углю, напр.: карбиды, карбонаты. Новый словарь иностранных слов. by EdwART, , 2009. карбо... [< лат.… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • карбонильный — [< лат. carbo (carbonis) уголь] – относящийся к углероду; карбонильная группа – двухатомная группа > C = O, наличием которой в молекуле характеризуются кетоны Большой словарь иностранных слов. Издательство «ИДДК», 2007. карбонильный ая, ое ( …   Словарь иностранных слов русского языка

  • karbo- — kar|bo , Kar|bo , Carbo , (vor Vokalen auch:) karb , Karb , Carb <Best. in [fachspr.] Zus. mit der Bed.> [zu lat. carbo (Gen.: carbonis) = (Holz)kohle]: Kohle, Kohlenstoff (z. B. Karbolineum, karbonisieren). * * * kar|bo , Kar|bo , (chem.… …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»